’s-HEERENBERG – Dat de Britse folkband Other Roads erg populair is, bleek woensdagavond niet alleen uit de volle Foyer van Grandcafé De Snor in ’s-Heerenberg. Ook de enthousiaste reacties van de aanwezigen, als weer één van hun fraaie songs wordt aangekondigd, sprak boekdelen. Bergh in het Zadel voor de kankerbestrijding was de lachende derde, want de opbrengst van het concert, ruim 400 euro, kwam ook dit keer weer ten goede aan stichting.

Het door Agnes Verschuur georganiseerde concert bij De Snor werd een groot succes. Het was dan ook niet de eerste keer dat Other Roads in ’s-Heerenberg optrad. De prima akoestiek en de artistieke kwaliteit van de Britse band  bezorgden een overvolle zaal een schitterende avond. De toeschouwers waanden zich af en toe in een Irish pub, dan weer in Schotland of ergens anders in Europa.

De door fiddler (violist) Gregor Borland uit Schotland en de in Engeland wonende gitaristen Pete Abbott en David Walmisley gebrachte eigen liedjes vertederen of werken op de lachspieren. Veel liedjes zijn geschreven door singer-songwriter Dave, die even makkelijk verhaalt over een Fisherman’s huisje in Ierland als over een oude eik die heeft moeten wijken voor een snelweg. In dat laatste liedje, dat in een prachtige close harmony wordt gebracht, klinkt de heimwee vooral door in het refrein ‘Gone’. Bij dat refrein wordt de hulp ingeroepen van de aanwezigen en niet tevergeefs, want veel van de toerschouwers hebben al eerder een concert van ‘Other Roads’ in ’s-Heerenberg meegemaakt, zo blijkt duidelijk uit de reactie.

Wings to fly
Het eerste lied, ‘Give me wings to fly’, een prachtige ballade, vertolkte de wens van de drie muzikanten om soms aan de realiteit te ontsnappen. Dat Greg Borland meer kan dan vioolspelen bleek tijdens het lied ‘Fishermans dream of love’, waarin hij de basgitaar speelde. Hoe virtuoos Borland is, laat hij ook horen tijdens het door David Walmisley geschreven lied over de tuin van diens moeder in Rhodesie. Met een weemoedige vioolsolo kun je haast zien dat de tuin volledig overwoekerd is.

Met de song ‘Green Light’ roept de band iedereen op erop uit te trekken en niet achter de geraniums te blijven zitten. De vierde man van de band, geluidsman Adam Barton, blijkt niet alleen achter de knoppen goed uit de voeten te kunnen. Ook met de basgitaar kan hij, als hij naar voren gehaald is, uitstekend overweg. Tijdens het slot van ‘The pipes are calling in Edingburgh’ werd er enthousiast meegeklapt. Dat de muzikanten ook nog slim zijn bleek, toen Pete Abbott een heel droevig lied aankondigde, dat echter erg snel gespeeld zou worden, waardoor het wat vrolijker klonk. Dat werd helemaal waargemaakt. Het was en bleef een heel vrolijke avond.