Het enige wat ik zou kunnen verspillen zijn de brokjes die het baasje iedere dag in mijn bak doet, maar ik ben een boxer en die staan er om bekend dat ze schrokoppen zijn. Niets blijft er bij mij liggen. Als het laatste brokje naar binnen is gegleden, lik ik de bak nog eens goed uit, want er zouden maar eens enkele korreltjes kunnen blijven liggen.

In de mensenwereld is verspilling aan de orde van de dag. Er worden door de westerse wereld jaarlijks zoveel etensresten weggegooid dat hiermee in een klap de hongersnood in de wereld opgelost zou kunnen worden. Qua energiegebruik zou het allemaal ook een stuk minder kunnen, om maar te zwijgen over het afval.

Bij de overheid is verspilling aan de orde van de dag. Afgelopen jaar maakte Lodewijk Ascher honderd vijf en dertig miljoen euro vrij voor de scholen, zodat zij hiermee een slordige drieduizend leerkrachten konden aantrekken. Goed voor de werkgelegenheid en het verlichten van de zogenaamde immense werkdruk van het huidige leerkrachtenkorps. De scholen namen het geld dankbaar aan en hebben daarmee hun financiële gaten gedicht. Geld verdwenen en geen enkele extra leerkracht aangesteld.

In de zorg is het helemaal kommer en kwel. Nadat Edith Schippers de zorg had ondergebracht bij de gemeentelijke overheid en deze vanuit Den Haag financiële ondersteuning kregen om de zorg in de gemeente in goede banen te leiden, namen zij ook dit bedrag dankbaar aan en begonnen net als de scholen hun financiële gaten hiermee te dichten. Dat daarmee de zorg een ondergeschoven kindje werd, was vooralsnog niet hun zorg.

Europa maakt het nog bonter. Miljarden worden besteed aan nutteloze onnodige prestigeprojecten. Nu het vluchtelingenprobleem als een molensteen om de nek hangt en het failliet van Europa dreigt, is het tot een akkoord gekomen met de Afrikaanse leiders om voor een bedrag van 1,8 miljard euro de migrantenstroom een halt toe te roepen. Dat ook dit bedrag weer verdwijnt in de zakken van de corrupte Afrikaanse leiders spreekt voor zich.
De ervaringen uit het verleden leren ons namelijk dat tot nu toe nauwelijks één euro terechtgekomen is bij de mensen of organisaties waar het voor bedoeld is.

‘Een vreemde fles is in drie teugen leeg, de eigen fles nog niet in tien’