Tegenstrijdigheid, oftewel inconsequentie, komt voor wanneer twee of meerdere partijen elkaar proberen te overtuigen van hun gelijk op het gebied van een bepaald onderwerp of specialisme waarin de betrokkenen menen dat zij, op grond van hun kennis en ervaring, de wijsheid in pacht te hebben. Ik ga nu niet zeggen dat zij die wijsheid niet hebben, want weten doe ik het ook niet.

Tijdens de hele coronacrisis is al wel gebleken dat zowel de wetenschappers als de medisch specialisten het ook niet echt weten. Probleem hierbij is wel dat het kabinet blind vertrouwt op dat wat deze specialisten zeggen en daaraan conclusies verbindt en maatregelen neemt.

Vindt besmetting nu wel of niet plaats door miniem kleine deeltjes? Kunnen kinderen nu wel of niet worden besmet? Kunnen besmettingen nu wel of niet buiten plaatsvinden? Helpen mondkapjes nu wel of niet om besmetting te voorkomen? Moet er nu wel stevig worden geventileerd of volstaat het simpel openzetten van enkele ramen en deuren? Is er nu wel een vaccin tegen het einde van het jaar of laat dit nog jaren op zich wachten? Moet men nu veertien dagen in quarantaine of kan het ook met tien? Is men na besmetting nu wel immuun, of toch niet? Moeten de mensen nu anderhalf, één of zelfs twee meter afstand houden?

Al deze tegenstrijdigheden zijn de afgelopen maanden voorbij gekomen en het einde is nog niet in zicht. Als al die bollebozen het al niet weten en elkaar tegenspreken, mag de overheid dan van haar burgers verwachten dat zij zich allemaal keurig aan de regels houden? Waarmee ik niet zeg dat de mensen dat dan maar niet moeten doen, want alle beetjes helpen natuurlijk wel om het virus te lijf te gaan. Ook al weet men nog niet goed welke richting het nu opgaat.

‘Volstrekte tegenstrijdigheid blijft voor wijzen en dwazen even duister’