Psychiaters zijn medisch specialisten die zich voornamelijk bezighouden met diagnostiek en behandeling van psychische ziektebeelden. Althans dat is in grote lijnen de bedoeling. Volgens mijn baasje zijn het allemaal geitenwollensokkentypes die zelf een slag van de molen hebben gehad of op zijn minst er dichtbij hebben gestaan. Of mijn baasje nu de meest aangesproken persoon is om daar een mening over te hebben, betwijfel ik, want ik verdenk hem er ook van dat hij ze af en toe niet alle zeven op een rijtje heeft.

Deze week bleek echter wel dat het goed mis is in de psychiatrie. Verkeerde diagnoses, verkeerde behandelingen, verkeerde medicijnen of patiënten die onnodig lang behandeld worden of medicijnen gebruiken. Ook in de verschillende instellingen is het goed mis. Drugsgebruik, seksueel misbruik en slechte begeleiding zijn meer regel dan uitzondering.

Er lopen dus nu mensen rond die als normaal zijn betiteld, echter de weg volkomen kwijt zijn. Er worden mensen behandeld alsof zij volslagen gestoord zijn, die eigenlijk heel normaal door het leven zouden kunnen gaan. Nou ja, wat is normaal tegenwoordig.

Een van de excuses die door deze specialisten werd aangehaald is dat de vele fouten die al jarenlang worden gemaakt, zij onder een enorme tijdsdruk moeten werken en derhalve te weinig tijd hebben om juiste diagnoses te stellen en daarmee een goed behandelplan op te zetten. Om over controle uitoefenen maar te zwijgen. Nu kan het zijn dat er de laatste jaren steeds meer mensen zijn bijgekomen die van het padje zijn afgeraakt, maar het zou ook kunnen zijn dat psychiaters het contact met de werkelijke wereld allang verloren hebben.

‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’