Leiders zijn mensen die in staat zijn om beslissingen te nemen en door te voeren. Zij zijn over het algemeen standvastig en evenwichtig. Een goed leider heeft oog voor de samenleving, is maatschappelijk betrokken en zal niet schromen om noodzakelijk beslissingen te nemen waarbij hij of zij het sociale aspect niet uit het oog verliest. Een goed leider geeft het goede voorbeeld en gaat voorop in de strijd.

Althans zo hoort het te zijn. Helaas is de realiteit anders. Vooral op politiek vlak en binnen de overheid is goed leiderschap ver te zoeken. In Nederland zijn er verschillende zogenaamde leiders die graag op de voorplecht staan, maar lijden de laatste tijd opmerkelijk veel aan geheugenverlies. Daarnaast is er een voortdurend getouwtrek om noodzakelijke beslissingen te nemen, bang omdat dit hun politieke carrière wel eens kon schaden. Leidinggevenden binnen de publieke sector zijn de weg helemaal kwijt, want daar is het voor het personeel meer lijden dan dat er leiding wordt gegeven.

In het buitenland is het nog erger. Bij de komende verkiezingen kan het Engelse volk kiezen tussen een fantast die niet te beroerd is om de waarheid te verdraaien en een fanatieke idioot die uitsluitend oog heeft voor zijn persoonlijke visie. Het belang van het Engelse volk is allang naar de achtergrond verdwenen. In de rest van de wereld lopen er nog slechtere leiders rond, die uitsluitend aan de macht kunnen blijven door lastige opponenten uit de weg te ruimen. Zelfverrijking en zelfverheerlijking is hun grootste ambitie.

Een ding hebben zij gemeen. Zij geloven allemaal in het sprookje van Sneeuwwitje. Regelmatig staan zij voor de spiegel en roepen: ‘spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is er de mooiste, intelligentste en beste  van het land’. Jammer dat zij zelf altijd antwoord geven.

‘Jammer dat de meesten meteen ophouden met roeien wanneer ze aan het roer staan’