Mensen dansen graag. Op feestjes, als hobby, of gewoon als uitbundige frivole uitspatting. Zelf heb ik er niet zoveel mee. Alhoewel, als het baasje en het vrouwtje samen proberen om op de maat van de muziek enkele zwierige bewegingen te maken, mag ik er graag vrolijk omheen springen. Of hun bewegingen iets met dansen te maken heeft, trek ik in twijfel.

Onlangs deed de conservatieve May, premier van het Verenigd Koninkrijk, een verwoede poging om op de muziek van Dancing Queen van Abba, een dansje te maken. Nou ja, dansje. Het waren enkele ongecontroleerde spastische bewegingen. Zij wilde hiermee aantonen hoe zonnig zij de toekomst voor haar en haar land inzag. Behalve dat het nergens op leek, was het ook volkomen misplaatst. Zij wordt bij gebrek aan beter door haar eigen partijgenoten nog gedoogd. De onderhandelingen over de Brexit gaan moeizaam en Engeland zal uiteindelijk de grootste pijn gaan lijden van de scheiding met de EU. Dus geen enkele reden om dansend door de wereld te gaan.

Juncker, voorzitter van de Europese Commissie, probeerde daarna ook een dansje te maken. Althans het leek op iets wat een dansje had kunnen zijn. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij weer te diep in het glaasje had gekeken en het er daarom uitzag als een nieuwe vorm van breakdancing. Indien het inderdaad bedoeld was als swingende beweging, heeft hij daar ook geen enkele reden toe. Europa wordt steeds minder een eenheid, extreemrechtse partijen rukken op en verschillende Oost Europese landen laten steeds meer blijken dat zij lak hebben aan de Europese regels en frauderen dat het een lieve lust is. De Europese Commissie moet het met lede ogen aanzien, omdat zij niet in staat is om een vuist te maken.

‘Het beste middel om een land naar de ondergang te brengen is de macht overdragen aan dansende demagogen’