Als mensen elkaar ontmoeten dan volgt veelal een stevige en aangename begroeting. Afhankelijk van de volksaard doet men dat zoals men dat in de opvoeding heeft meegekregen. In het ene land groet men middels één of meerdere kussen op de wang en in het andere land is er contact van neus tot neus. In de Westerse wereld schudden zij elkaar overwegend de hand.

Deze week was er erg veel ophef over het feit dan enkele mensen van de gele hesjesbeweging, tijdens het treffen met Mark Rutte, weigerden om Mark de hand te schudden. Zelfs binnen eigen kring kwamen er kreten als: onbeleefd, respectloos en onbeschoft. En dat is wat het ook is, een duidelijke minachting van een klein groepje ontevreden mensen voor de man die de moeite neemt om deze beweging het woord te geven.

Eigenlijk zou er heel veel respect moeten zijn voor Mark. Hij is bereid om zijn kostbare tijd te geven aan slechts een klein groepje mensen, dat een niet al te grote club van ontevredenen zegt te vertegenwoordigen. Deze niet al te happy groep van mensen krijgt dus de gelegenheid om hun problemen aan de kaak te stellen en gaan respectloos om met de man die mogelijkerwijs iets voor hun zou kunnen betekenen. Overigens is het volstrekt onduidelijk wat nu de kern van het probleem is, want iedereen met een geel hesje heeft zo zijn eigen probleem. Is de mens in eerste instantie niet zelf verantwoordelijk en heeft ze daarmee de regie over haar eigen leven? Het oplossen van problemen begint met begrip, acceptatie en respect voor elkaar.

‘Met gebalde vuist kan men geen handen schudden’