Joep’s beslommeringen: Barbie

Deze week was er in de media veel aandacht voor Barbie.  Ik dacht dat al die drukte te doen was om de teloorgang van de beroemde pop waar veel meisjes en wellicht ook enkele niet al te fanatieke jongens hun jeugd mee hebben doorgebracht. Maar neen, het ging hier om ene Samantha alias Barbie, die al enige jaren haar hele hebben en houwen aan de Nederlandse televisiekijker prijsgeeft.

Verschillende bekende Nederlanders hadden spijt met dit om aandacht schreeuwende wezen die de inmiddels verbleekte roem niet meer kon verdragen. Geholpen door stevig drugsgebruik is zij inmiddels in het ziekenhuis beland. Zij had geholpen moeten worden. De om kijkcijfers schreeuwende televisiemakers hadden haar moeten beschermen. Maar hoe bescherm je iemand tegen domheid. Hoe bescherm je iemand die er alles voor over heeft om in de belangstelling te staan.

Ik denk dat er ergens wel een kern van waarheid in zit dat programmamakers van ranzige en stompzinnige televisie het niets kan schelen of deze gemakkelijk manipuleerbare personen er aan onder doorgaan. Zolang er maar mensen zijn die hier naar willen kijken. Mensen die zich verkneukelen aan de ellende van anderen. Mensen die liever hun tijd besteden aan oppervlakkige televisie terwijl zij in die zelfde tijd zich ook zouden kunnen inzetten voor de maatschappij. Mensen die nu medelijden hebben met het zogenaamde slachtoffer terwijl zij in al die jaren al kijkend hebben afgevraagd wat zo’n meisje bezield.

‘Als je jezelf tot ezel maakt, zullen de mensen op je rijden’