Eerbetoon 45 commando’s aan Didammer Jan Willemsen

DIDAM – Op de oude begraafplaats St. Martinus aan de Deken Reuvenkamplaan in Didam brachten afgelopen zaterdag 45 commando’s, getooid met groene baretten, een bezoek aan het graf van hun kameraad Jan Willemsen. Daarmee gaven ze opnieuw een eerbetoon aan de Didammer, die in 1953 als commando het leven liet tijdens de watersnoodramp.

Commando’s brachten afgelopen zaterdag een eerbetoon aan hun kameraad Jan Willemsen, die tijdens de watersnoodramp in 1953 het leven liet. Foto Roy Willemsen

“Het was een indrukwekkende bijeenkomst”, zag verslaggever Jan Beursken. “Er waren enkele sprekers, die hun grote waardering uitspraken. Ook was een delegatie van de familie Willemsen uitgenodigd. Onder begeleiding van een trompet werd gezamenlijk het Wilhelmus gezonden. Zijn toenmalige sergeant in de commando-opleiding Bouke Niggendijker sprak op het einde van zijn toespraak deze letterlijke tekst uit: ‘Dit is geen grafrede maar een lofrede. Hij gaf op onbaatzuchtige wijze door zijn redden het kostbaarste wat hij had, zijn eigen leven!’”

Watersnoodramp
In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 berichtte lichtschepen op de Noordzee over een orkaan met windkracht 12. De wind stond haaksrecht op de Nederlandse kust en het was springtij. Veel dijken in het zuidwesten bezweken onder dat geweld. Op ongeveer negentig plaatsen braken de dijken door.

Ook in het West-Brabantse Willemstad liepen de polders Ruigenhil en Oude-Heijningen onder. Mensen verdronken of waren in grote nood. Bij deze nationale ramp verloren 1876 personen het leven en moesten 70.000 mensen evacueren. Bij het begin van de ramp werd er militaire hulp ingeroepen. Alle aanwezige commando’s gelegerd in de kazerne te Roosendaal werden ijlings naar het rampgebied gestuurd.

Commando’s
Ook Jan Willemsen geboren in Didam op 5 september 1932 behoorde tot de commando’s. Hij had juist op 23 december 1952 de groene baret in ontvangst mogen nemen. Het noodlot sloeg toe op 1 februari in de middag. Opeens begaf de dijk het waarop Jan stond, waardoor hij door het kolkende water werd meegesleurd. Intussen probeerde hij mensen in nood en zichzelf te redden. Dat eerste lukte volgens overlevering, maar dat laatste helaas niet.

Hij werd aanvankelijk als vermist opgegeven. Pas op 4 maart werd Jan gevonden. Hij zat met twee gebroken benen vast in het prikkeldraad. Op 7 maart 1953 werd Jan Willemsen met militaire eer begraven op begraafplaats St. Martinus in zijn geboortedorp Didam.

Monument
Ook het dorp Fijnaart vergat Jan Willemsen niet. In 1955 werd op de dijk, waar Jan in de golven verdween, ter ere van hem een monument onthuld. Ook werd aan hem in 1993 postuum de erepenning van de gemeente Fijnaart en Heijningen toegekend. Nog steeds worden met enige regelmaat bloemenkransen op zijn graf gelegd door het Korps Commando Troepen. Zoals ook afgelopen zaterdag.

OVD
Meer over Jan Willemsen is te lezen in het jaarboek van de Oudheidkundige Vereniging Didam (OVD) Oaver Diem 2005. Het familiearchief Willemsen bevindt zich in het ECAL in Doetinchem.