ZEDDAM – Voor haar foto’s van oude, verlaten panden reisde ze heel Europa door. De karakteristieke mannenkoppen vond ze vooral in haar eigen omgeving. Ilse Bekker portretteerde zowel de gebouwen als de mannen precies zoals ze zijn, zonder opsmuk. Het leverde de Zeddamse onlangs de kwalificatie Zilver Master voor vakfotografen op.
Op 7 november legde Ilse Bekker haar twintig beste foto’s voor aan een internationale vakjury. Zij beoordeelde de beelden onder andere op kwaliteit, techniek en onderscheidenheid. “Als de drie juryleden allemaal hun duim opsteken dan heb je de Master-titel behaald”, zegt de nog altijd verraste Zeddamse. “Gaat er één duim zijwaarts of naar beneden, dan heb je nog wel kans om de jury te overtuigen, maar dan wordt het wel lastig om je kwalificatie te behalen. Bij mij gingen alle duimen omhoog.”
De kwalificatie wordt toegekend door Master Photographers Network. MPN is een netwerk van professionele fotografen, dat als doel heeft het niveau van creatieve professionele fotografie op een hoog peil te houden. Eens per jaar krijgen leden de mogelijkheid om op te gaan voor de kwalificatie brons, zilver en goud. “Vorig jaar heb ik meegedaan aan een coachingtraject”, vertelt Bekker. “Daar werd me aangeraden brons over te slaan en meteen voor zilver te gaan.”
Urban fotografie
Voor Bekker was de kwalificatie ook een mooie kans om haar urban foto’s eens aan het grote publiek te laten zien. Ze maakte de foto’s van oude, verlaten panden onder andere in Duitsland, Polen, Bulgarije en op Sicilië. “In Nederland vind je die gebouwen niet meer. Ze zijn gesloopt of er wordt nog iets mee gedaan. Daarom ga ik naar het buitenland. Vooral in Oost-Europa staan nog veel van dit soort panden.”
Het fotograferen daarvan is echter niet zonder risico. Niet alleen vanwege het instortingsgevaar van de veelal vervallen gebouwen, de kans er ongenode gasten tegen te komen, is eveneens aanwezig. Het betreden van de panden is bovendien illegaal. Bekker is zich bewust van de gevaren, maar neem de risico’s graag.
“Ik vind het prachtig”, zegt ze. “Mijn passie voor urban fotografie komt voort uit nieuwsgierigheid naar wat zich heeft afgespeeld achter elke deur en muur. Ik ben dan ook op zoek naar de verborgen schatten van een gebouw. Elk pand heeft zijn eigen verhaal. Mensen hebben er gewerkt en geleefd. Ooit waren ze het decor van een bruisend bestaan. Nu worden ze langzaam weer opgeslokt door de natuur.”
Portretten
‘Haar’ mannen vond Bekker dichter bij huis. Zo fotografeerde ze Maarten Esman uit Zeddam, goudsmid Hylke de Jong uit ’s-Heerenberg en Willem Kroes uit Beek. “Ik heb ze als het ware zo van de straat geplukt en in mijn studio gefotografeerd. Heel puur, zoals ze echt zijn, met het smeer van het werk nog aan hun handen. Mensen kunnen namelijk ook heel mooi zijn zonder visagie. De portretten zijn op een hele andere manier gemaakt dan de urban foto’s, maar beide projecten passen wel bij elkaar. Die eenheid is ook door de jury gewaarde
