‘Kleuters zijn prachtig, zo nieuwsgierig, zo puur, zo zichzelf’

DIDAM – Zwaaiend met een doos tissues stapte ze de Toortskar uit. Gekregen van de kleuters, die wisten dat hun juf nog wel een traantje zou laten op haar laatste schooldag. In tegenstelling tot het weer hield José Aalders (60) het donderdag echter aardig droog. Ook al viel het afscheid haar zwaar.

Juf José kreeg van 'haar' kleuters een collage met foto's die typerend zijn voor haar klas.
Juf José kreeg van ‘haar’ kleuters een collage met foto’s die typerend zijn voor haar klas.

“Ik kan geen afscheid nemen, ik ga altijd janken. Vandaar die doos tissues”, lacht Aalders na afloop van haar afscheidsfeest. Het liefst was ze nog een paar jaar met dit werk doorgegaan, maar haar gezondheid laat het niet toe. “Ik heb er veel moeite mee dat ik moet stoppen, maar alle energie gaat in de school. Als ik thuis kom, ben ik helemaal op.”

Dus gaat Aalders na veertig jaar kleuteronderwijs met ‘levensloop’. “In februari zat ik precies veertig jaar in het onderwijs”, zegt Aalders. “Al die jaren heb ik gelukkig in een kleutergroep mogen staan. Daar ligt mijn kracht. Ik vind kleuters prachtig. Ze zijn nog zo nieuwsgierig, zo puur, zo zichzelf. Het maakt niet uit wie ze voor zich hebben, iedereen is gelijk. Bovendien is het mooi te zien hoe ze zich ontwikkelen.”

De Toorts
Veel van haar vroegere kleuters zag Aalders volwassen worden en zelf kinderen krijgen. Die vervolgens weer bij dezelfde kleuterjuf in de klas kwamen als hun ouders. “Ik ben begonnen op de Mariakleuterschool”, vertelt ze. “Die ging deels op in de Piusschool en deels in ‘dependance’ de Toorts. Ik ben dus eigenlijk nooit van school veranderd.”

Toch waren er momenten dat Aalders dacht dat ze het wel had gezien op ‘haar’ Toorts. Dan kwam er echter altijd weer iets op haar pad, waarin ze een nieuwe uitdaging vond. Onderwijsontwikkelingen, een nieuwe directie of nieuwe collega’s . “Ik had die uitdagingen wel nodig”, zegt ze.

“Daarbij veranderde het kleuteronderwijs door de jaren natuurlijk ook. Toen ik begon, bepaalde vooral de leraar wat er in de klas gebeurde. Nu komt er veel meer vanuit de kinderen. Je betrekt ze bij het lesprogramma en probeert ze zo te prikkelen om dingen te leren. ‘Van proberen kun je leren’, is dan ook een gevleugelde uitspraak in de klas. Op die manier maak je ze ook zelfstandig en verantwoordelijk. De maatschappij van tegenwoordig vraagt daar om. Kinderen zijn nu veel zelfstandiger en mondiger.”

Maar het blijven kinderen, vindt Aalders. Altijd spontaan en enthousiast. “Die ineens op je af kunnen komen lopen voor een knuffel of een natte plakzoen op je wang. Daar doe ik het voor. En dat ga ik ontzettend missen.”

Afscheid
José Aalders nam donderdag afscheid van ‘de Toorts’. ’s Morgen werd ze door haar kleutergroep in de Toortskar thuis opgehaald. Op school werd ze door alle kinderen, ouders en collega’s verwelkomd met het Toortslied. De hele dag, die als thema ‘Chapeau voor juf José’ kreeg, stond vervolgens in het teken van haar afscheid.