Joep’s beslommeringen: Verkiezingen

Ik had dit onderwerp eigenlijk willen vermijden, want het is simpelweg teveel. Je hoeft de televisie of radio maar aan te zetten, de krant maar open te slaan en je ziet of hoort een of andere politicus die zijn best doet om zichzelf en de partij de hemel in te prijzen. In de meeste gevallen doen zij dit niet op inhoud, maar vooral door de anderen neer te halen. Nu het langzaam vijf voor twaalf wordt, zal ook ik enige aandacht aan de verkiezingen moeten geven.

Nog nooit zijn er zoveel mensen geweest die twijfelen op wie zij gaan stemmen. Ik sta hier niet van te kijken, want er zijn ook nog nooit zoveel partijen geweest die nagenoeg allemaal dezelfde boodschap verkondigen. Links, rechts het midden, het is één pot nat. De enigste uitzondering hierop vormen de PVV en Denk, maar die zijn dan ook meer voor de radicaaldenkende kiezer.

Moet men kiezen voor Mark. Hij heeft bewezen in crisistijd zijn mannetje te staan, maar is enkele beloftes niet nagekomen. Dit laatste is overigens geen onbekend verschijnsel bij veel politici. Is Sybrand misschien een goede keuze. Degelijk en standvastig, maar met het verplichten van het volkslied, misschien iets te nationalistisch. Emiel dan maar, de Haagse knuffelbeer, met wie je een lekker biertje kunt drinken. Of dat een oplossing voor de problemen is. Wat te denken van Jesse, het aanstormende jeugdige talent. Veel enthousiasme en een lekker bekkie, maar weinig ervaring en teveel overmoed. Of kan Alexander eindelijk eens de kiezer bereiken met zijn niet aflatende en voortdurende boodschap over het onderwijs.

Zou de tijd misschien al rijp zijn voor de eerste zwarte vrouwelijke premier. Sylvana, heeft ondanks dat zij in geen enkele peiling voorkomt, nog steeds een tomeloze ambitie. Dat zij geen enkele ervaring heeft en geen kleur bekent, is voor haar geen belemmering. Misschien  dan toch maar op iemand stemmen die bewezen heeft dat hij in moeilijke tijden het hoofd boven water kan houden!

Nu kan ik wel weer een oproep doen dat mensen met hun verstand moeten gaan stemmen, maar de lijsttrekkers hebben de afgelopen maanden zoveel emotie opgeroepen, dat dit een lastig verhaal wordt. Toch hoop ik dat al die zwevende kiezers weer met hun voeten op de grond terechtkomen en het verstand zegeviert.

‘Wie het roer in handen heeft, moet slechts het algemeen belang dienen en niet zichzelf’