Vroeger had je echt nog van die stoere mannen die zich met recht de sterke arm der wet mochten noemen. Ridders, zoals Lancelot of Ivanhoe, die hun zwaard in dienst stelden van het zwakke geslacht. Later waren het de sheriffs die met een Colt of Winchester het wilde westen zuiverden van gespuis. Mannen als Wyatt Earp, Arendsoog, Old Shatterhand en niet te vergeten, good old John Wayne. Weer wat later kon je in ieder dorp of stad wel een uit de kluiten gewassen veldwachter vinden die gewapend met een gummiknuppel ontzag in wist te boezemen. Een ding hadden zij allemaal gemeen en dat was dat zij met hun heldhaftige en ridderlijke optreden respect afdwongen.
Tegenwoordige bestaan dergelijke mannen niet meer. Nou ja, hier en daar zullen er best nog wel een paar rondlopen, maar die zitten niet bij de politie of bij justitie. De sterke arm is verworden tot een slap handje die vaak ook nog in andermans zakken zit te graaien.
Er worden bij de politie tegenwoordig meer mensen ontslagen vanwege malversaties dan dat er worden aangenomen, en als er al mensen worden aangenomen, worden deze niet gescreend en blijkt later dat deze banden hebben met criminelen. Het niveau bij justitie is dermate laag dat er meer fouten worden gemaakt dan dat er zaken ten goede worden opgelost. Dat laatste kan ook niet anders als je een persoon als baas hebt gehad als Joris Demmink, die in plaats van kleine onschuldige jongetjes te beschermen, zich samen met zijn dubieuze vrienden aan hen vergreep. Het beetje kracht wat nog in hun armen zat, werd gebruikt om alle problemen onder het tapijt te vegen.
Niet dat het in mijn wereld zoveel beter is gegaan, want de meeste stoere en sterke honden zijn, dankzij het doorgeslagen gedrag van de mens om ons te domesticeren, ook makke schoothondjes geworden. Heldhaftige honden, zoals bijvoorbeeld Rin Tin Tin of Lassy, zie je in het straatbeeld nog maar nauwelijks. Oké, we hebben nog een tijdje commissaris Rex gehad, maar er gaan geruchten dat die zich ook vergreep aan kleine hondjes.
‘Die pet past iedereen, maar niet iedereen past onder die pet’.
