De lente is begonnen, Pasen staat voor de deur en de heerlijke en smakelijk uitziende paashazen liggen alweer een tijdje in de winkel. Mens en dier zijn weer uit huis en hol gekropen en dartelen buiten vrolijk rond waar een prikkelende voorjaarszon uitnodigt tot enige frivoliteit. Voorjaarsprikkels die voor sommige mensen gevaarlijk blijken te zijn en gedachten naar boven brengen die afwijken van datgene wat normaal wordt geacht.

Neem nu bijvoorbeeld Chantal Koolsma uit Hellevoetsluis, die bij de eerste zonnestralen van haar verstand werd beroofd en zich stoorde aan het feit dat de traditionele chocolade paashazenfamilie een typisch gezinsbeeld vormt van vader, moeder en twee kinderen, terwijl het volgens haar helemaal niet zeker is dat de paashaas hetero is.

Of wat te denken van Mirjam de Rijk, voormalig wethouder van GroenLinks in Utrecht, die zelfs de paashaas ronduit seksistisch vindt omdat Pa paashaas gezegd schijnt te hebben dat Ma paashaas, de haas is waar alle mannetjes gek op zijn. Dat laatste klopt trouwens, want ik vind persoonlijk Ma paashaas ook lekkerder dan Pa paashaas, maar om nu een chocolade paashaas te betichten van seksisme, dan moet je toch wel erg doorgeslagen zijn in de feministische opvattingen.

Persoonlijk heb ik nog nooit zo tegen paashazen aangekeken, maar misschien hebben deze twee dames wel gelijk, ondanks dat ik het idee heb dat zij volkomen van het padje zijn afgeraakt. Om verdere escalatie te voorkomen, is het misschien een idee dat de chocoladefabrikanten van Ma paashaas een lelijk oud vrouwtje maken en van Pa paashaas een latente homo, die tijdens de paasdagen uit de kast komt. Of krijgen we dan weer problemen met Henk Krol.

‘Lege geesten neigen tot extreme meningen’