Niet alle honden zijn even lief en aaibaar als ik. Ook in mijn wereld zijn er enkele honden die vals en onbetrouwbaar zijn. Soms worden deze zo geboren, maar in de meeste gevallen zo gemaakt. Wanneer dan zo’n hond met een onbetrouwbaar karakter de fout ingaat, laat men deze in de meeste gevallen inslapen zodat hij geen gevaar meer kan vormen voor de maatschappij.

In de mensenwereld lopen er ook onbetrouwbare figuren rond. Nu gaat het mij iets te ver om deze direct maar te laten inslapen, maar om deze mensen, nadat zij herhaaldelijk in de fout zijn gegaan, een podium te geven is ook iets teveel van het goede.

Neem nu een figuur als Henk Krol, oprichter van de Gaykrant, die het zogenaamd niet wist dat hij pensioengeld moest afdragen. Geld dat hij overigens wel had ingehouden op zijn personeel. Nadat hij was betrapt, ijskoud zijn secretaresse de schuld gaf, om vervolgens te verklaren dat hij het niet had geweten. Deze affaire koste hem zijn politieke carrière, want als je mensen en de staat benadeeld met geld wat voor de oudedagsvoorziening is bedoeld, kun je natuurlijk niet de voorman zijn van een partij die opkomt voor de ouderen. Dat is zo’n beetje hetzelfde als een inbreker inhuren om de deuren en ramen van jouw huis te beveiligen.

Dezelfde heer Krol heeft het ook gepresteerd om twee en halve ton subsidiegeld te gebruiken voor zijn seksshop, waarvan hij nu zegt dat hem geen blaam treft, omdat dit een aangelegenheid van de Gaykrant is en niet van hem persoonlijk.

Dit onbetrouwbare sujet heeft nu al twee keer iedereen belazerd en wordt door zijn grote vriend Nagel wederom naar voren geschoven als kopman van 50 plus, een partij die het vertrouwen probeert te krijgen van de ouderen en hulpbehoevenden in onze maatschappij.
Ik zeg niet dat de mensen dezelfde methode moeten toepassen als bij onbetrouwbare honden, maar een licht roesje, waarbij wij voorlopig niets meer van deze persoon zullen horen, zou erg wenselijk zijn.