Joep’s beslommeringen: Motorrijders

Zodra het eerste lentezonnetje zich vertoont, zie je ze op de weg verschijnen. Stoere mannen en soms vrouwen, gehelmd in hun leren pakken, zittend op hun ronkende tweewieler als ware het ridders die op weg zijn naar een of ander toernooi. Heersers van de weg die een en al vrijheid en blijheid uitstralen. Vriendelijk begroeten zij de gelijkgestemde tegenligger. In hun clubhuis zitten zij veelal gezellig bij elkaar waar zij, genietend van een drankje, keuvelen over de alledaagse problemen die een motorrijder bezighoudt.

Helaas blijkt dat idyllische beeld een fata morgana te zijn en zit er onder die helm geen op vrijheid beluste romanticus of een in de midlife belande bejaarde die nog enkele jaren van zijn jeugd wil inhalen. Neen, na onderzoek blijkt dat het overgrote deel van deze wegpiraten van criminaliteit hun hobby hebben gemaakt. Zij leven in een wereld van verdovende middelen, wapens, moord en doodslag en afpersing. Als zij op de weg rijden en al vriendelijk zwaaien naar hun soortgenoten, zijn zij ongetwijfeld op weg om de een of andere burgemeester onder druk te zetten en een dorp of stad te terroriseren.

Het begrip vrijheid heeft voor deze mensen een andere betekenis dan de doorsnee fietser of wandelaar, alhoewel daar ook best wel mensen tussen kunnen zitten die het allemaal niet zo nauw nemen. Nu de ware aard van de motorrijder naar boven is gekomen ga je toch anders tegen die mensen aankijken. Zelfs solexrijders, bromnozems en snorfietsers kunnen weleens verdacht zijn, om over de gemotoriseerde politieagent maar te zwijgen. Vroeger wilde ik nog weleens achter deze tweewielers aanrennen, maar nu ik dit weet laat ik het liever. Je weet nooit of de vriendelijk ogende motorrijder niet plotsklaps zijn pistool trekt.

‘Bedrieglijk is de schijn der dingen’