Deze week stond vooral in het teken van klagers. Mensen die het ergens niet mee eens zijn en nu eindelijk opstaan om iets aan hun situatie te doen, terwijl zij allang in de gelegenheid zijn geweest om iets te doen, maar dit hebben nagelaten. Neem nu de commando’s, stoere kerels, voor de duivel niet bang, maar wel jarenlang zichzelf en hun collega’s in gevaar gebracht. Deze week kwam het hoge woord er eindelijk uit. Ik vraag mij af waarom je jarenlang zwijgt en bewust risico’s neemt terwijl je verantwoordelijk bent voor je eigen veiligheid.

Wat te denken van de leerkrachten van basisscholen die nu massaal protesteren tegen hun lage salaris en de vermeende werkdruk. Hiermee ga ik niet zeggen dat zij niet meer zouden moeten verdienen of dat er geen leerkrachten bij zouden moeten komen, maar toen Lodewijk Asscher drie jaar geleden dertig miljoen euro beschikbaar stelde om de werkdruk op de basisscholen te verminderen, hebben de scholen dit geld overal voor gebruikt, maar geen euro is er uitgegeven waar het voor bedoeld was.

Saïd Bouharrou, vicevoorzitter van de raad van Marokkaanse moskeeën klaagde deze week over de steeds groter wordende kloof tussen moslims en niet moslims in de Nederlandse samenleving. Vooral Marokkaanse jongeren zouden nauwelijks kansen hebben op de arbeidsmarkt. Hij vergat hierbij te vermelden dat de Marokkaanse gemeenschap eerst de hand in eigen boezem moet steken omdat zij nauwelijks moeite doen om te integreren.

Zij voornamelijk vertoeven binnen hun eigen gemeenschap en de gevangenissen vol zitten met Marokkanen die zich niet houden aan de wet. Vooral dit laatste zal bij werkgevers geen enthousiasme oproepen om deze mensen de voorkeur te geven bij eventuele sollicitaties.

In Catalonië was het geweeklaag tot ver over de grens te horen. Zij klaagden vooral over het excessieve geweld dat de nationale politie gebruikte bij het ontruimen van de stembureaus. Ik ben het ook niet eens met deze explosie van geweld, maar als je van tevoren gewaarschuwd bent dat je iets niet mag doen omdat dit bij wet verboden is en je doet het dan toch, moet je achteraf niet klagen en de consequenties aanvaarden. Overigens was de inzet van de politie volstrekt overbodig. De Spaanse overheid had de Catalanen rustig kunnen laten stemmen omdat de uitslag toch ongeldig zou worden verklaard.

‘De klager zal zelfs in het paradijs nog wel iets te emmeren vinden’