Joep’s beslommeringen: Jengelsnoep

Supermarktketen Lidl gaat de voor jonge kinderen erg verleidelijke snoepjes aan de kassa weghalen omdat deze krijsende en soms stampvoetende etterbakjes de rust aan de toch al drukke kassa verstoren.

Dit is een maatregel waar ik als hond geen brood van lust, want het probleem ligt niet bij deze verwende schreeuwlelijkerds en ook niet bij het feit dat er bij de kassa verleidelijke waren liggen, want voor een kind ligt de hele winkel vol met verleidelijke waren. Overigens, dat gejengel naar snoep, speelgoed en andere verleidelijkheden, gebeurt niet alleen in de winkel, maar ook op straat en thuis.

De oplossing van dit schijnbaar steeds groter wordende probleem zit bij de moderne en tolerante ouders, die klaarblijkelijk niet meer in staat zijn hun kinderen een goede opvoeding te geven, waarbij het stellen van grenzen een van de meest belangrijke factoren is. De ouders van nu moeten beseffen dat deze in het oog van vele mensen verwende ettertjes, niet zo worden geboren, maar zo worden gemaakt.

Ik zie de ouders van nu ook wel lopen, zich geen raad wetend met het vervelende zeurende gedrag van hun kind. Ik zie ook de verwijtende blik van veelal de oudere mensen naar de moeder die, of het kind de hele tijd maar laat schreeuwen in de hoop dat het vanzelf een keer ophoudt, of probeert het kind op zachte en met zalvende stem duidelijk te maken dat het vandaag niets krijgt omdat het de vorige keer al iets heeft gehad, of met de belofte dat het de volgende keer weer iets krijgt. Iets wat een kind op dat moment niet begrijpt en vooral niet wil begrijpen. Ouders van nu zijn nagenoeg niet meer in staat om een kind duidelijk te maken dat ‘nee’ ook daadwerkelijk ‘nee’ is.

In de moderne wereld is de opvoedende tik een taboe geworden en mocht je als ouder in een gesprek met andere ouders toegeven dat je deze oude effectieve methode van opvoeden weleens toepast, word je door velen aangekeken alsof je een gewelddadig monster bent die niet in staat is tot enige verantwoordelijke pedagogische opvoeding.
In de dierenwereld gaat het er anders aan toe en geven de ouders middels een eerste grommende waarschuwing aan dat de jonge grensverleggende welp in zijn enthousiasme en verlangen iets te ver dreigt te gaan. Wanneer dat niet helpt volgt er een fysieke confrontatie die in alle gevallen door de ouders wordt gewonnen.

Ook ik ben zo opgevoed en als ik dan weleens bij een van mijn ouders mijn beklag deed, kreeg ik als antwoord ‘wie zijn kinderen liefheeft, spaart de roede niet’.