Identiteit is de eenheid van wezen en gelijkheid die per definitie altijd waar is. Deze wordt vastgesteld op karakter en kenmerken. Vroeger was de identiteit van de mens simpel vast te stellen. Had je een piemel, dan was je een jongen en had je een sneetje, dan was je een meisje. Andere soorten waren er simpelweg niet.

Natuurlijk zullen er ook toen enkele mensen tussen gezeten hebben die van allebei iets hadden, of op z’n minst dachten dat zij van allebei iets hadden. En er zullen ook best een paar tussen gezeten hebben die van mening waren dat zij in het verkeerde lijf zaten, maar op basis van de typische kenmerken had men nog steeds slechts de keuze uit twee soorten.

Tegenwoordig is dat anders en blijken er nog veel meer soorten te zijn waarvan de doorsnee mens geen idee heeft dat deze überhaupt bestaan. Ik weet niet of deze veranderingen bij de mens te maken heeft dat er door evolutie nieuwe species zijn ontstaan, of dat er verschillende mensen zijn die een enorme identiteitscrisis hebben. Het kan ook zijn dat dit nieuwe fenomeen gevoed wordt door groepen mensen zijn die het nodig vinden om hypertolerant of overdreven politiek correct te willen zijn. Maar het feit is dat de rechter inmiddels heeft bepaald dat er behalve jongens en meisjes, ook gender neutrale mensen zijn.

Ik ga nu niet zeggen dat dit alles niet moet kunnen, maar slaan de mensen nu niet een klein  beetje door. In mijn wereld is het simpel. Honden met een piemel zijn reutjes en honden met een sneetje zijn teefjes. Alhoewel de eerlijkheid mij gebied te zeggen dat ik af en toe ook weleens honden hun behoefte zie doen die niet past bij hun identiteit.

‘Er zijn veel vlinders die ontkennen ooit rups te zijn geweest’