Joep’s beslommeringen: Haringhappen

Haring, wie lust ze niet. Liefst met uitjes en dan zo traditioneel mogelijk bij de visboer direct door de keel laten glijden. Om eerlijk te zijn, ik lust ze niet en eet ze ook niet. Mijn standaardvoer bestaat uit brokken en als ik al eens iets extra’s krijg dan is een plaatje worst van de lokale slager voor mij al een feestmaaltijd. Daar is ook nooit gezeur over, want slagers keuren meestal hun eigen vlees. Het zal mij dan ook worst zijn van welke slager ik een plakje krijg.

In de mensenwereld gaan ze daar toch anders mee om. Er is een keuringsdienst van waren en een voedsel en warenwet. Organisaties die maar al te graag laten blijken dat zij controleren en er boven op zitten, maar in de praktijk nog weleens het kaasplankje misslaan. Ook zijn er bepaalde instanties of instellingen die specifieke producten, zoals oliebollen, asperges en haringen testen, waarbij de onderneming met het beste product zijn kostje is gekocht en die met het slechtste product de tent nagenoeg wel kan sluiten.

Personen die deze testen uitvoeren, moeten volstrekt neutraal en objectief zijn omdat hier voor ondernemers nogal wat aan vast zit. Het Algemeen Dagblad voorziet de haringhappers al jaren van informatie bij wie zij de lekkerste haring kunnen eten en beweren dat hun test honderd procent betrouwbaar is. Ondanks dat al door de jaren heen verschillende visboeren hebben gereclameerd dat deze test niet neutraal wordt uitgevoerd.

Eindelijk, naar jaren van zakelijk leed, krijgen deze protesterende en ongehoorde hardwerkende ondernemers gelijk en blijkt er aan deze test en de persoon die het uitvoert, een smerig luchtje te zitten. Het is niet alleen zo dat afnemers van het bedrijf waar deze tester werkzaam is een veel betere score kregen, maar anderen zelfs voor rotte vis werden uitgemaakt. Vroeger zouden dergelijke oplichters worden gekielhaald, maar dat mag helaas niet meer, dus moet er nu uit een ander vaatje worden getapt.

‘Ieder vist op zijn getij’