Joep’s beslommeringen: Europa

Het zieltogende gedrocht, Europa genaamd, ligt op haar tere knietjes. Knock down, neergeslagen door een stelletje emotionele eilanders, die zo nodig hun land terug moesten hebben, en door karrenvrachten vol vluchtelingen en gelukzoekers die de ooit zo volle schatkist van Europa nagenoeg tot op de bodem hebben leeggeplunderd.

De bovengenoemde factoren worden door de Europese leiders genoemd als zijnde de belangrijkste peilers van de dreigende ondergang van het eens zo machtige Europa. Maar niets is minder waar, het is vooral het falende en zwakke beleid van de Europese leiders en de enorme verdeeldheid en egoïsme van de verschillende landen die er voor hebben gezorgd dat Europa nu uitgeteld en amechtig naar adem happend op de vloer ligt.

Commissievoorzitter Juncker liet deze week weten dat het anders moet. Dat er meer eenheid moet komen en dat Europa dichter bij de mensen moet staan. Loze woorden zoals deze in de afgelopen jaren al vele keren zijn gebruikt. Landen die niet in de pas liepen, werden vermanend toegesproken, maar wie maalt erom als je wel wordt gewaarschuwd, maar niet op de vingers wordt getikt.

Juncker die er om bekend staat dat hij liever de fles dan het mes hanteert, spreekt met dubbele tong, iets wat gebruikelijk is bij mensen die te vaak te diep in het glaasje hebben gekeken. Mijn vader zaliger zei altijd ‘wie zijn pubs liefheeft, spaart de roede niet’. Dit principe had Europa allang moeten hanteren, dan was er misschien een kans van slagen geweest.

Maar er is nog een kans. Ondanks dat de bel voor de laatste ronde is geslagen en Europa ter aarde is gestort, is de tijd nog niet verstreken en is zij misschien nog in staat om zich nog één keer op te richten, Dit in het belang van alle Europeanen die al een behoorlijke duit hebben bijgedragen om Europa tot een succes te maken.

‘De weg naar de politieke top is bezaaid met goede voornemens, maar eerzucht is een brandstof waarvan de as vaak corruptie is’.