Joep’s beslommeringen: Bedblockers

De laatste tijd krijgen ouderen het steeds vaker voor hun kiezen. Daar waar in het verleden hangjongeren nog weleens negatief in beeld kwamen, zijn het nu de ligouderen die het hebben gedaan. Uitbehandeld, uit- of afgeleefd, opgebrand, het maakt niet uit hoe men het noemt, feit blijft dat er een stijgende tendens is van oudere mensen die klaarblijkelijk met geen stok het ziekenhuis zijn uit te slaan.

Ziekenhuizen maken zich ernstig zorgen over de schrikbarende toename van ouderen die het kostbare bed innemen van patiënten die het bed harder nodig hebben. Dit probleem, wat overigens niet bij oudere mensen ligt, is eenvoudig op te lossen door alle ouderen, die liggen te wachten op het moment dat ze voor de heer mogen verschijnen, een handje te helpen. Hulp waar zij om vragen maar waar niet naar wordt geluisterd omdat het systeem nu eenmaal zo is. Als de overheid morgen toestaat dat men alle mensen die graag hun leven willen beëindigen dit ook mogen doen, alle mensen die een levensbeëindigingsverklaring hebben getekend en alle mensen die in de allerlaatste fase van hun leven zijn en onnodig lijden, uit hun lijden verlossen, dan is er geen probleem meer.

Natuurlijk zijn er ligouderen, in de media betiteld als bedblockers, die nog een tijdje op deze aardkloot willen vertoeven, maar die zal het allemaal een zorg zijn. Een bed is een bed en daar waar deze wordt opgemaakt, daar slapen zij.

‘Een probleem lost men niet op door er voortdurend over te zeuren, maar door knopen door te hakken’