Joep’s beslommeringen: Arbeiderspartij

De verkiezingen zijn voorbij en de kaarten zijn nagenoeg geschud. Op GroenLinks na hebben de rechtse partijen gewonnen en hebben de arbeiderspartijen, zoals SP verlies geleden, waarbij de PvdA de grootste klap heeft gekregen.

Veel is er al over gezegd en geschreven en inmiddels is het eerste slachtoffer al gevallen. Hans Spekman, het boegbeeld van de PvdA, noeste arbeider en voorstander van nivellering, heeft het veld moeten verlaten. Hans is het ultieme voorbeeld van de arbeider, maar wel van de arbeider anno 1970.

Je kunt je afvragen of de arbeiderspartijen het contact met de arbeiders hebben verloren. Misschien is dit ook wel zo. Het kan ook zijn dat de arbeider van toen niet meer de arbeider van nu is. Dat het traditionele denken van delen en socialisme ook niet meer anno 2017 is.

De meerderheid van de rechtse partijen is zich er weliswaar bewust van dat de maatschappij op moet komen voor de zwakkere in de samenleving, maar is ook van mening dat de verantwoordelijkheid in eerste instantie wel bij het individu moet liggen. Gelet op het stemgedrag van de laatste jaren, waarbij rechts voortdurend aan het bewind is, blijkt dat de meerderheid van de Nederlandse bevolking zich daarin kan vinden.

Als er voor de arbeiderspartijen één moment in de Nederlandse politieke geschiedenis is om tot bezinning te komen, dan is het nu. Kruip bij elkaar, gooi er een vleugje jeugdig enthousiasme van GroenLinks bij, voor de gezelligheid en het leuke snoetje kan de Partij voor de Dieren nog worden toegevoegd, zodat links weer serieus kan meedoen en opkomen voor z’n achterban.

‘Het grondbeginsel van de politiek is de minnelijke schikking’