Vijftigplussers zijn over het algemeen rustige en verstandige mensen. Het jachtige en explosieve wat zo kenmerkend is voor jeugdigen, is bij de meesten er al een beetje af en door de wijze lessen des levens overheerst vaak het verstand. Althans, dat zou je denken!
Enkele jaren geleden vond een zekere heer Nagel het noodzakelijk om een politieke partij op te richten die zich sterk ging maken voor de ouderen in onze samenleving. Want zo zei hij, dat de ouderen het in de hedendaagse maatschappij toch langzaam het onderspit gaan delven en dat de zittende politieke partijen daar weinig oog voor hebben. Om de partij een stevige impuls te geven ging hij de samenwerking aan met Henk Krol, die door het faillissement van zijn favoriete krantje tijdelijk zonder werk zat en best nog wel een betaald baantje kon gebruiken. Samen timmerden zij aardig aan de weg en leek de partij op een enorm succes af te stevenen, mede dankzij het geklungel van de toenmalige regering.
Nagel bestuurde de partij als Julius Caesar in zijn beste dagen en Henk, die nooit om een woordje verlegen zat, deed de rest. Totdat bleek dat Henk het met zijn administratie niet zo nauw had genomen en vergeten was om de pensioenpremies van zijn personeel af te dragen. Iets wat iedere ondernemer weet dat dit moet gebeuren en iets wat ook bij wet is vastgelegd. Henk probeerde nog zijn secretaresse de schuld te geven en toen dat iets te belachelijk overkwam, verontschuldigde hij zich met de woorden ‘ik wist het niet’. Woorden die in de taal van onze oosterburen in het verleden nogal eens gebezigd zijn.
Henk moest het politieke toneel verlaten en Norbert Klein nam zijn plaats in. Klaarblijkelijk was Norbert te klein en moest hij worden geholpen door Martine Baaij die vermoedelijk weer te groot was, want zij konden beiden niet door één deur. De intenties zijn vanaf het begin misschien wel oprecht geweest, alhoewel ik hier persoonlijk sterk aan twijfel. Zoals zo vaak riekt het hier weer sterk naar macht, vriendjespolitiek en eigenbelang. Ik denk niet dat ouderen in onze samenleving baat hebben bij een partij die als een stelletje kleine verwende kinderen rollebollend over straat gaan. Hier geldt het voor mij zo bekende spreekwoord ‘als twee honden vechten om een been, gaat de derde er mee heen’. Waarschijnlijk zal dat dan wel weer Henk Krol worden.
